Ώρα για πάρτυ

Η καλύτερη μέρα ενός πάρτυ είναι η επόμενη 🙂 . Έχει περάσει το κουραστικό κομμάτι, έχεις πολύ ωραίο φαγητό να μασουλάς, έχεις δώρα, έχεις θέμα προς συζήτηση και είσαι χαρούμενος γιατί όλα πήγαν καλά.

Μου αρέσουν πολύ τα πάρτυ. Μου αρέσει να τα διοργανώνω μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, να βάζω τον εαυτό μου στη θέση των καλεσμένων και να σκέφτομαι πως μπορώ να τους περιποιηθώ και να τους κακομάθω. Μου αρέσουν επίσης οι γάμοι και οι βαφτίσεις αλλά αυτό είναι ένα άλλο post :). Αυτό βέβαια με οδηγεί στο να αγχώνομαι, να ξοδεύω, λίγα εδώ λίγα εκεί λίγα παραπέρα, και να είμαι σαν την τρελλή τις προηγούμενες ημέρες. Η πιο σοφή συμβουλή λοιπόν είναι βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του καλεσμένου, τι θα θέλατε και τι όχι. Ίνας καλός προγραμματισμός και μερικές σκέψεις πριν βοηθάνε στο να τσουλήσουν πιο ομαλά τα πράγματα. Πάντα βέβαια υπάρχουν και στοιχεία που δεν μπορείς να προβλέψεις ή ο ρυθμός του κόσμου να μην συμπέσει με αυτά που σκέφτηκες. Ειδικά όταν μιλάμε για πάρτυ με παιδάκια εκεί και αν τα πράγματα είναι ρευστά. Ρευστά όσο οι ορέξεις των μικρών καλεσμένων.

Φέτος κάναμε απογευματινό πάρτυ για το σχολείο της μικρής μας. Δεν είχαμε ξανακάνει πάρτυ με παιδάκια από το σχολείο όπως επίσης δεν είχαμε ξανακάνει πάρτυ με τόσα πολλά παιδάκια. Κάνοντας πάρτυ κάθε χρόνο και πηγαίνοντας συχνά σε άλλα έχω μαζέψει κάποιες σκέψεις/παρατηρήσεις που με οδήγησαν στο να οργανώσω τα πράγματα με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Κάποια ζητήματα τα έχω λύσει ενώ σε κάποια άλλα είμαι ακόμη μπερδεμένη για το πως είναι καλύτερα. Θα μοιραστώ μαζί σας μερικά δοκιμασμένα tips αλλά και μερικούς προβληματισμούς που αναζητούν λύση.

Το παιδικό πάρτυ γίνεται για τα παιδάκια. Μπορεί να φαίνεται σαν μια καλή ευκαιρία για να δείτε τους φίλους σας αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα προλάβετε να τους δείτε. Σκεφτείτε καταρχήν ποιους θα καλέσετε που θα κάνουν το παιδί σας πιο χαρούμενο, ποιούς πραγματικά θέλετε, ποιούς δεν μπορείτε να αποφύγετε αλλά γενικά δείξτε μια φειδώ (εκτός και αν φυσικά το σπίτι σας διαθέτει τέτοιες διαστάσεις και τέτοιο service όπου μπορείτε να τα συμβιβάσετε όλα). Πρέπει να υπάρχει ο χώρος για να μπορούν να παίζουν τα παιδιά χωρίς να είναι ανάμεσα στους μεγάλους. Και οι μεγάλοι πρέπει να είναι τόσοι όσοι χωράνε να κινηθούν άνετα. Η εμπειρία μου λέει ότι τα παιδάκια (και οι γονείς) σε προσχολικές ηλικίες περνάνε καλύτερα όταν είναι λίγοι οι καλεσμένοι. Καταλαβαίνω ότι ο κανόνας αυτός είναι πολύ δύσκολος να κρατηθεί. Προσπαθείστε η λίστα με τους καλεσμένους σας να ταιριάζει με τους χώρους σας και να συνενοείστε με τους κοντινούς του σπιτιού έτσι ώστε να κινούνται ευέλικτα την ώρα του πάρτυ αφήνοντας χώρο στα μικρά.

Θέστε στόχο. Ο στόχος σας ποιος είναι? τι θέλετε να επιτύχετε? Εμείς θέλαμε να περάσουν καλά τα παιδάκια (obvious) και οι γονείς να περάσουν όσο πιο ξεκούραστα και ανέμελα γίνεται. Άλλη φορά (όταν ήταν πιο μικρή) είχαμε ως στόχο να περάσουν καλά τα παιδάκια παίζοντας παρέα με τους γονείς.

Οργανώστε το χώρο. Προσπαθήστε να υπάρχει χώρος στον οποίο μπορούν να παίξουν τα παιδιά είτε με απασχόληση είτε μόνα τους με παιχνίδια. Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν ξέρει αν θα κάτσουν σε εκείνο το σημείο 🙂 αλλά μια προσπάθεια αξίζει. Μετακινήστε τα έπιπλα σε άκρες έτσι ώστε να δημιουργείτε άπλα. Αποκλείστε τους χώρους που δεν θέλετε να πάνε. Αν δείτε κάποιο να πηγαίνει προς τα εκεί γυρίστε το πίσω .. όσο προλαβαίνετε :). Τα παιδάκια άμα.. ξεστρατίσουν μετά δεν μαζεύονται πάλι.

Εξοπλισμός για τα παιδάκια. Βρείτε όλα σας τα καθισματάκια και τραπεζάκια και ζητείστε από τους κοντινούς να σας φέρουν και άλλα καρεκλάκια και τραπεζάκια που έχουν στο σπίτι τους. Ειδικά τα καρεκλάκια ikea είναι θαυματουργά γιατί κάνουν και για μεγάλους και έτσι δεν χρειάζεται να γεμίσετε με μεγάλες καρέκλες που πιάνουν χώρο. Άλλωστε τα παιδάκια κάθονται στις καρέκλες μόνο για να φάνε και αν.

Στολίστε το χώρο. Δεν χρειάζονται πολλά … τα παιδιά είναι πολύ ευτυχισμένα με τα μπαλόνια (σκέτα μπαλόνια ούτε μπαλονοκατασκευές ούτε άλλα περίπλοκα πράγματα). Κάθε χρόνο έχουμε μπαλόνια με ήλιο τα οποία γεμίζουν το χώρο, τα παιδιά κάνουν πολλά παιχνίδια με αυτά και στο τέλος τα παίρνουν μαζί τους. Μετά από δοκιμές παρίνω τα μπαλόνια μου από το Ballon planet, κρατάνε ψηλά περισσότερο από άλλα που έχω δοκιμάσει (γύρω στις 4 ημέρες) και επιμηκύνουν το after party mood μας.

Στολίστε τα δωράκια τους. Κάθε χρόνο τα δωράκια που δίνουμε στους μικρούς μας καλεσμένους, τα τυλίγουμε με χαρτί αφής (εκείνο το λεπτό που έχουν μέσα στα δώρα) και τα δένουμε με κορδέλα. Μια εργασία όχι ακριβή που όμως κάνει το δώρο δελεαστικότερο. Τα στολίζουμε και αυτά στο χώρο του πάρτυ, σε ψηλό σημείο για να μην τα φτάνουν και έχουμε κάνει μάθημα από πριν ότι τα δωράκια τα δίνουμε στο τέλος του πάρτυ. Αυτή η διαδικασία του τυλίγματος στην οποία συμμετέχει και η μικρή μου την κάνει να αισθάνεται ότι είναι μέρος της προετοιμασίας και όχι μόνο του πάρτυ, γιατί καμιά φορά στην φούρια των ετοιμασιών ξεχνάμε για ποιόν γίνονται όλα αυτά.

Και οι μεγάλοι έχουν ψυχή. Μπορεί το πάρτυ να μην είναι για μεγάλους .. όμως και οι μεγάλοι έχουν ψυχή :). Θα πρέπει να τους λάβετε και αυτούς υπόψη για να περνάνε και αυτοί καλά με τα παιδιά τους. Ένα tip που έχω είναι η μουσική να είναι ευχάριστη. Δεν χρειάζεται όλο το μουσικό πρόγραμμα να είναι τραγούδια για παιδάκια. Υπάρχουν και αρκετά εύθυμα τραγούδια ελληνικά, ξένα, χορευτικά, λάτιν τα οποία ακούγονται ευχάριστα και από μεγάλους και από μικρούς.

Φτιάξτε ένα πρόγραμμα στο μυαλό σας ή και στο χαρτί σας για τη ροή του πάρτυ. Σας δίνω τη ροή του δικού μας πάρτυ.
17.30 – 18.30 η ώρα των αφίξεων.
Αν και λίγο νωρίς είχα πει 5.30 επειδή ο κόσμος συνήθως δεν έρχεται στην ώρα του και η διάρκεια του κύριου όγκου των αφίξεων γίνεται μέχρι και μια ώρα μετά. Καλού κακού όμως πρέπει να είσαστε έτοιμοι στις 5.30 γιατί πάντα υπάρχει κάποιος καλεσμένος Άγγλος στο ραντεβού (σπάνιος αλλά υπάρχει) καλό είναι να μην σας βρει με το ξεσκονόπανο στο χέρι.

Εκείνη η ώρα είναι για απογευματινό οπότε πρέπει να υπάρχει κάτι για να τσιμπήσουν, να τα κρατήσει αφοσιωμένα για το παιχνίδι της επόμενης ώρας και να τα αποτρέψει από το να τριγυρνάνε πεινασμένα την ώρα του παιχνιδιού μασουλώντας ότι βρουν γύρω γύρω. Στην είσοδο είχαμε ένα τραπεζάκι με νεράκια ατομικά, χυμάκια,  μπισκοτάκια, ποτηράκια και μικρά καλαμάκια. Φτιάξαμε επίσης αυτοκόλλητα καρτελάκια για να γράφουμε το όνομα κάθε παιδιού στα χυμάκια και στα νεράκια για να μην χάνονται και να ξέρουν οι μαμάδες ποιανού είναι (επίσης ωραίο Project τα καρτελάκια που χάρηκε η κόρη μου). Τα μπισκοτάκια τα είχαμε βάλει σε πλαστικά σακουλάκια και τα είχαμε δέσει με κορδελάκι. Αυτό το Project αν και το χαρήκαμε με τη μικρή όπως καταλαβαίνετε είχε μεγάλες απώλειες σε μπισκότα :). Επίσης τα κεράσματα για τους γονείς ήταν διακριτικά τοποθετημένα και βγήκαν αργότερα για να μην είναι πόλος έλξης.

Τελικά η σκέψη μου για το welcome table είχε ένα λάθος. Τα παιδάκια δεν μπορούσαν με το που έμπαιναν να κεραστούν αμέσως έστω και αν  τα μπισκοτάκια ήταν δελεαστικά και τραβηχτικά.. χρειαζόταν χρόνο για να εγκλιματιστούν να χαζέψουν με τα παιχνίδια στο χώρο και μετά ήταν έτοιμα για μπισκότα.

18.30-20:00 , απασχόληση με την κοπέλα. 
Η κοπέλα ήρθε μια ώρα μετά από την προγραμματισμένη ώρα καλέσματος αφού τα παιδάκια δεν έρχονται στην ώρα τους συνήθως. Της ζήτησα αν τα δει και απασχολούνται πολύ με τα παιχνίδια να μην τους κάνει face painting και μπαλόνια την ώρα εκείνη. Δεν μου αρέσει όταν στο face painting βάφετε ένα για ώρα και τα άλλα περιμένουν βαριούνται ή είναι σκορπισμένα. Συμφωνήσαμε ότι θα τους το κάνει είτε στην αρχή αν δεν έχουν μαζευτεί όλα είτε την ώρα του φαγητού σε όποιο τελειώνει. Τελικά δεν κάναμε facepainting γιατί η ομάδα τραβούσε πολύ καλά και τα μπαλόνια σε σχέδια μοιράστηκαν την ώρα που έτρωγαν. Ταυτόχρονα όσο εκείνα έπαιζαν είχα το χρόνο για να οργανώσω το παιδικό φαγητό και το μπουφέ τον μεγάλων.

Υπάρχει ένα ζήτημα με το αν χρειάζονται απασχόληση ή όχι. Η απάντηση είναι πως δεν είναι απαραίτητη. Ένα πάρτυ μπορεί να σταθεί μια χαρά και χωρίς την απασχόληση οργανώνοντας παιχνίδια και δραστηριότητες αρκεί οι γονείς ή οι κοντινοί να είναι διαθέσιμοι και ορεξάτοι. Εμείς επιλέξαμε αυτή τη λύση αφού στόχος μας ήταν να είναι χαλαροί οι γονείς και επειδή πραγματικά δεν έχω καταφέρει σε κανένα πάρτυ να τα έχω όλα τόοοοσο έτοιμα και απλώς να είμαι χαλαρή στο χώρο (βελτιώνομαι από πάρτυ σε πάρτυ.. αλλά έχω δρόμο ακόμη).

20:00 Η τούρτα.
Κόψαμε την τούρτα και έτσι όπως ήταν μαζεμένα αμέσως τους σερβίραμε ατομικά ταπεράκια με το φαγητό τους και τους είπαμε ότι όταν τελειώσουν μπορούν να πάρουν το ταπεράκι στο σπίτι. Κάθισαν αρκετά ήσυχα και συγκεντρωμένα και έφαγαν. Τα ταπεράκια ήταν από τις μεγάλες επιτυχίες του πάρτυ. Γλίτωσαν πολύ κόπο στις μαμάδες και τα κράτησαν στην θέση τους άμεσα μετά την τούρτα. Τα ταπεράκια είχαν μέσα κεφτεδάκι/πατατούλα/τυράκι (κομμένο σε σχήμα με κουπατ)/μικρή τορτίγια/πίτσα/κοτοπουλάκι/μικρούλι μπολάκι με ντοματίνι, αγγουράκι και μια φλύδα καρότου. Του χρόνου νομίζω ότι θα πάρω ταπεράκια και θα τα κρατήσω για όλα τα πάρτυ, σίγουρα αξίζουν τον κόπο. Μόλις μοιράστηκαν τα ταπεράκια ανοίξε και ο μπουφές για τους μεγάλους. Μια άλλη ιδέα που είχα δει σε ένα πάρτυ για να φάνε ήσυχα ήταν ότι τους έβαλαν ένα παιδικό να παίζει. Με αυτό τον τρόπο είχαν το χρόνο να ηρεμήσουν να ησυχάσουν και να φάνε πιο ήσυχα. Η τούρτα σερβιρίστηκε όταν όλοι τελείωσαν το φαγητό τους, ξεκινώντας από τα παιδάκια.

Ενας μεγάλος μου προβληματισμός είναι το θέμα του πότε να σερβίρεται το φαγητό για τους μεγάλους. Μετά τις 7.30 νομίζω ότι πεινούσαν όλοι. Είχα δίλημα όμως.. τι να κάνω? Αν σέρβιρα φαγητό για τους μεγάλους φοβόμουν μήπως τα μισά μικρά άφηναν το παιχνίδι? Τελικά περίμενα μέχρι να τελειώσουν το παιχνίδι αλλά ειλικρινά δεν μου αρέσει να έχω πεινασμένους καλεσμένους. Νομίζω ότι του χρόνου θα το δοκιμάσω διαφορετικά. Θα σερβίρω από πιο νωρίς και θα δούμε τι θα γίνει 🙂 (θα σας πω) ή θα κανονίσω να κρατήσει το παιχνίδι μια ώρα αντί για μιάμιση.

20.30 Πινιάτα
Μόλις τελείωσε το φαγητό κάναμε την πινιάτα. Για μικρές ηλικίες συστήνω να μην πάρετε αυτές που χτυπάνε με το ξύλο για να ανοίξουν αλλά με κορδονάκια. Εμείς που είχαμε την περυσινή κολλήσαμε ένα κορδονάκι που το τράβηξε κάποιος μεγάλος και τα παιδάκια ήταν συγκεντρωμένα σαν κατσαριδάκια να μαζέψουν τα καραμελάκια. Πόσο μου αρέσει όταν τα βλέπω σαν κατσαρίδες ή ποντικάκια να ψάχνουν κάτω 🙂

Κάπου εδώ άρχισε το τέλος του πάρτυ. Θα μου άρεσε να χορεύαμε αλλά δεν βόλεψε. Tip για να επιτευχθεί αυτό (ίσως του χρόνου) είναι να χαμηλώσουμε λίγο τα φώτα να βάλουμε χορευτική μουσική και οι μεγάλοι να τραβήξουν τα μικρά. Κάτι άλλο που μου έλειψε στο ‘σφιχτό’ πρόγραμμά μου ήταν μια ώρα ελεύθερη, η ώρα της προσαρμογής για να παίξουν τα παιδάκια με τα παιχνίδια της κόρης μου. Βλέπω ότι όλα τα παιδάκια θέλουν πολύ να βρεθούν στα σπίτια των φίλων τους και να τα εξερευνήσουν. Αν είχαν έρθει όλα στην ώρα τους θα υπήρχε αυτός ο χρόνος αλλά ποτέ δεν μαζεύονται όλοι.

Ήταν ένα πολύ ωραίο πάρτυ που εισέπραξε τα καλύτερα σχόλια. Βέβαια πάντα όλοι καλά λόγια λένε..μπροστά σου 🙂 🙂 …αλλά το ένοιωθα και εγώ ότι τα παιδάκια διασκέδαζαν, γέμισαν με δώρα και εκπλήξεις και αρκετοί γονείς ήταν πολύ χαλαροί και πέρασαν και εκείνοι καλά. Αδύναμο σημείο? μάλλον το μισάωρο της πείνας. Δεν ξέρω αν το θυμάται κανείς ή όχι αλλά εγώ το σημειώνω για του χρόνου.
Και του χρόνου μικρούλι μου. . .